فریون‌ها تنوع زیادی دارند و با برخی علامت‌های خاص از هم شناخته می‌شوند فریون ۱۲، فریون ۱۱، فریون ۱۱۴ و فریون ۱۱۳ انواع دیگر فریون‌ها هستند اما فریون ۲۲ که با R-22 نشان داده می‌شود شناخته شده‌ترین آن‌هاست و بیشتر استفاده از فریون در فرایند تبرید متعلق به همین فریون ۲۲ می‌باشد. این تفاوت در میان گازهای فرئون بیشتر به دلیل تعداد اتم‌های سازنده می‌باشد و تعداد کلر یا فلوئور و یا کربن نشان‌دهنده نوع گاز فرئون موردنظر شماست.
دمای کاری فریون‌ها می‌تواند متفاوت باشد به طور مثال گاز فرئون ۱۱۴ می‌تواند تا دماهای -۱۰۰ نیز در سیکل عمل کند. اما ماکزیمم دمایی که در یک سیکل تبرید برای یک مبرد موردنیاز است تا -۵۰ است که بسیار ایده‌ال می‌باشد. اشتباهی که می‌شود این است که فکر می‌کنند فریون‌ها خودشان گازهای سردی هستند که باعث خنک شدن یخچال می‌شوند در حالی که این کاملا اشتباه است، بلکه بالا بردن و کم کردن فشار و در یک سیکل می‌تواند تعیین کننده‌ی دمای فریون باشد. لازم به ذکر است که برخی فریون‌های دمای کاری آن‌ها تا +۱۵ درجه هم می‌تواند باشد.
در داخل واحد خنک‌سازی سیستمی از کویل‌ها به همراه کمپرسور موجود می‌باشد. کمپرسور گاز فریون را متراکم و فشرده می‌کند و طبق قوانین ترمودینامیک دما و فشار گاز فریون بالاتر می‌رود. در حقیقت گاز فرئون در این فرایند داغ می‌شود. این گاز از طریق کویل‌هایی عبور می‌کند تا به حالت مایع دربیاید و به نوعی حرارت خود را در کندانسور از دست می‌دهد. بعد از مایع شدن، به دلیل خواص خود مبرد که در اینجا همان گاز فریون است. دمای مبرد در حالت مایع نیز همچنان از دمای محیط کمتر است و در نتیجه در داخل اواپراتور انتقال حرارت از محیط به مبرد انجام می‌شود و این بار محیط حرارت خود را از دست می‌دهد و خنک‌تر می‌شود.
گاز فریون تا زمانی این حرارت را جذب می‌کند که کاملا تبخیر شود و با دمای اتاق به یک تعادل نسبی برسد. حالا دوباره وارد کمپرسور می‌شود و سیکل مجددا تکرار می‌شود تا زمانی که دمای داخل محوطه به یک مقدار خاص برسد و در همان حالت باقی بماند. سیستم کولر ماشین‌های دو دهه قبل و سیستم‌های تهویه خانگی و یخچال‌ها و فریزرها و چیلرها و … همه از این کارکرد و مکانیزم کاری فرئون بهره می‌بردند.
متاسفانه سیستم‌های تهویه و یا یخچال‌ها عمدتا دچار نشتی می‌شوند و وقتی مبرد نشت می‌کند اولا راندمان سیستم دچار تغییراتی می‌شود و ثانیا این مبرد نشت شده برای لایه‌ی ازون زیان‌آور است. بیشتر سیستم‌های تهویه بعد از سال ۲۰۰۳ استفاده از فریون را به طور کلی از دستور کار خود خارج کرده‌اند و دلیل آن هم صرفا قوانین و قواعد نبوده‌اند. به دلیل فرار بودن گاز فریون و همچنین نشتی مداوم آن هزینه‌های زیادی روی دست کاربران و تولیدکنندگان قرار می‌داد و این شرکت‌های تولیدکننده به فکر جایگزین‌های ارزان‌تر و قابل‌استفاده‌تر بودند.
در ضمن این نشتی‌ها ممکن است خودبخودی ایجاد شوند و یا هنگام تعمیر سیستم و یا نصب و ایجاد تغییراتی در آن ایجاد می‌شوند. به طور مثال تعویض فیلترها یا بهینه‌سازی عملکرد ترموستات به راحتی باعث ایجاد چنین مسائل و مشکلاتی می‌شود. مسلما می‌توان گاز فریون را مجددا به سیستم وارد کرد ولی آسیب‌های آن را نمی‌توان به حالت اولیه برگرداند و به همین دلیل استفاده از فریون به طور کلی به تاریخ پیوست.
